Ryl Wiktor, pseud. Iko (1895–1976), podpułkownik WP. Ur. 11 I w Luboniu w pow. chełmskim, był synem Jana i Władysławy z Melanowiczów.
R. ukończył gimnazjum w Piotrogrodzie, egzamin dojrzałości zdał w r. 1916. Od 1 X 1916 do 2 I 1918 służył w armii rosyjskiej. W listopadzie 1918 wstąpił do WP. Brał udział w wojnie polsko-sowieckiej 1919/20 r. jako obserwator i pilot w stopniu podporucznika w eskadrach: 2., 11. i 19. Za działalność bojową był odznaczony Krzyżem Walecznych. Po wojnie pełnił służbę w lotnictwie na stanowisku pilota myśliwskiego, dowódcy eskadry myśliwskiej i szkolnej w 1. p. lotniczym w rangach porucznika i potem kapitana. Z kolei pracował w Dep. Aeronautyki Min. Spraw Wojskowych (MSWojsk.) jako referent i oficer do zleceń. Dn. 1 VIII 1936 został kierownikiem Referatu Ogólnego w Dowództwie Lotnictwa MSWojsk. W dn. 19 III 1937 awansował na majora. Był ponadto kolarzem, rajdowcem motocyklowym i samochodowym. Na VIII Olimpiadzie w Paryżu (3 V – 27 VII 1924) był rezerwowym członkiem polskiej drużyny kolarskiej.
R. brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Następnie walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Był dowódcą polskiej eskadry lotniczej w Marakeszu (Maroko) i Maison Blanche (Algieria). Uczestniczył w walkach o Wielką Brytanię. Z wojska wystąpił w randze podpułkownika. W latach powojennych wrócił do Polski. Zmarł 30 XII 1976 w Konstancinie. Pochowany został w grobowcu rodzinnym w Piotrkowie Trybunalskim. Poza Krzyżem Walecznych był ponadto odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim «Gwiazdy Rumunii», Krzyżem Kawalerskim «Korony Jugosławii», szwedzkim orderem «Królewskiego Miecza», estońskim orderem «Orła».
Stosunki rodzinne R-a nie są znane.
MSWojsk. Dziennik Personalny, W. 1922 nr 41 s. 810, 1926 nr 4 s. 19, 1933 nr 4 s. 67, 1935 nr 4 s. 20, 1936 nr 2 s. 20–2; MSWojsk. Lista starszeństwa oficerów zawodowych, W. 1922 s. 249; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928, 1932; – Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa, Red. M. Romeyko, W. 1933 s. 142, 202 (fot.), 203, 212 (wkładka); Pawlak J., Polskie eskadry w latach 1918–1939, W. 1989 (fot.); 50 lat na olimpijskim szlaku, W. 1969 s. 42, 48, 50; – Karpiński S., Na skrzydłach huraganu, London 1976 1–II; – „Tyg. Powsz.” 1977 nr 13; „Życie Warszawy” 1977 nr 19; – CAW: Akta Krzyża Zasługi nr 23–465; – Informacje płk. Wacława Króla z W.
Henryk Korczyk